Dunedin

Nadat we in 's morgens in Bluff zijn weggereden hebben we de 'snelweg' links laten liggen en zijn de 'scenic route' langs de kust op gegaan. Duurt wat langer, wegen zijn ook slechter (rallyrijden op gravelwegen) maar dan krijg je ook wat. We hadden veel tussenstops gepland. De eerste was meteen een topper: er lagen vijf zeeleeuwen te zonnen op het strand. Twee waren met elkaar aan het vechten, maar misschien dat het ook gewoon uitdagen of zelfs spelen was. Dat weet je natuurlijk nooit bij dieren. We konden wel heel dichtbij komen. Totdat er eentje ineens ging verzitten. Esmee ging naar links, en ik naar rechts. We durfden eigenlijk niet meer naar elkaar toe te gaan, zo dichtbij was ie. Toen ie pas weer ging liggen konden we weer verder lopen. De andere drie bleven lekker liggen en trokken zich nergens was van aan. Toen we terug liepen en boven op de duinen omkeken gingen ze ineens allemaal het water in. Precies op tijd dus!
Daarna door naar Slope Point, het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Steile kliffen die loodrecht de zee in gingen. Bovenop stonden bomen die door de harde zuidenwind die hier altijd waait allemaal half om gewaaid waren. Die hadden we al meer gezien langs de kust, maar deze waren het ergste.
Onze volgende stop was een baai waar vaak dolfijnen zitten. Nu waren ze er echter niet. Dieren komen natuurlijk niet op bestelling... Dan maar even lekker picknicken in het zonnetje. Een groot deel van de route ging over grindwegen. Ondanks dat hier heel veel toeristische plekken zijn worden de wegen niet geasfalteerd. Maar dat heeft ook wel wat.

Dan op naar Nugget Point. Hier zouden veel vogels, pinguins, zeehonden en zeeolifanten zijn. We konden alleen de zeehonden, diep onder ons in de zee. Het uitzicht over de kust en oceaan was wel prachtig. Op het volgende strand waren de pinguïns ook niet thuis. Die zitten er alleen bij zonsopkomst en -ondergang.
Het werd al laat, en we moeten nog een eind rijden naar Dunedin. Gelukkig zijn de wegen nu wel goed en rechtdoor. Kunnen we tenminste flink doorrijden.

Laat aangekomen bij ons B&B. Even omkleden en de stad in om te eten. Het is uitgestorven hier. Later hoorden we van iemand waar we wel zeker een half uur mee op straat hebben staan praten dat alle studenten hier met vakantie zijn, dus dat scheelt 15000 inwoners. Hij had ook nog goede tips voor vandaag: vroeg vertrekken, er komt een cruiseschip aan met 3500 toeristen die allemaal met bussen naar de plekken willen wat wij ook willen doen.

Dus we hebben vanmorgen zijn tip maar opgevolgd. Vroeg aan het ontbijt. Tassen hadden we 's avonds al klaar gezet. Mooie route er naartoe. Eerst maar even rondgelopen. Eerst een tour gedaan naar de zeehonden en pinguïns. In een terreinwagentje met acht wielen. Die had ie wel nodig, het liep soms heel steil op en af. Paadjes met grote rotsen, scheuren en geultjes. De eerste plek waren wat vogels op de kliffen. Snel verder naar beneden. Overal stof, de jassen die we van hun hadden gekregen waren fijn. Beneden aangekomen bij de zeehonden bleek er een jong van pas vijf uur oud te liggen. Onze gids was helemaal blij. Esmee zag ineens bij een andere dat de vliezen ook braken. We hebben nog staan wachten, maar konden helaas niet getuigen zijn van een geboorte. De aanstaande moeder moest haar plekje namelijk verdedigen tegen een andere zeeleeuw... En wij moesten weer door. Steil omhoog. Daar was een tunnel aangelegd zodat we de pinguïns konden bekijken. Door de verrekijker konden we een geeloogpinguin zien, de zeldzaamste in de wereld. Het was er maar eentje een hij had zich goed verstopt in de duinen. Een stukje verder zaten nesten van de little blue pinguïn. Deze hadden we op Steward Eiland ook al gezien. Maar nu konden we ze van 20cm afstand zien, en ze hadden nog jongen ook, pas vijf dagen oud!

Bovenop naar de albatrossen geweest. Hier is de enige plek ter wereld waar ze op het vasttenland nesten. Ze zitten nu nog in het broedseizoen. We konden vanuit de kijkhut drie vogels zien zitten. Ze zaten natuurlijk heel stil, en een eindje weg. Jammer genoeg konden we daardoor niet goed zien hoe groot ze zijn: een spanwijdte van drie meter! Verder door de oude forten die hier lang geleden zijn aangelegd. Toen bleek er eentje vlak voor het Raam te zitten. Nu konden we hem wel goed zien. Wat een joekels zijn dat zeg.


Terug naar de stad. We wilden eigenlijk naar het strand, maar het was vloed. Dus in plaats van een mooi strand bonkten de golven op de boulevard. Bij sommige hoge golven kwam het wel zes meter boven de weg uit. De grond trilde er soms van.
Toen moesten we nog echt even richting de stijlste straat ter wereld de Baldwin street. Oké heel stijl ja! 38%
Heel leuk om te zien. De auto's reden niet allemaal gemakkelijk naar boven en je kan ook kiezen om het voetpad met traptreden te nemen.
Net nog gegeten bij de brouwerij van Speights-bier. Lekker eten, lekkere biertjes ook.

Morgen naar Akaroa, vlak bij Christchurch. Nog twee dagen in Nieuw-Zeeland dus...